Otwarcie Kościoła Łaski w Kamiennej Górze

W nawiązaniu do tej notatki jeszcze kilka słów o kamiennogórskim Kościele Łaski - z książki "Historia parafii ewangelickiej w Kamiennej Górze".

8 października 1720 r.

Był to wielki dzień uroczystego przekazania wiernym naszego kościoła, w którym nie było jeszcze znajdujących się w nim obecnie pięknych organów, ołtarza, ambony, ozdób na emporach i innych ozdób. Jednak wszyscy, młodzi i starzy, wyczekiwali tego uroczystego dnia z radością w sercach i z nieopisanym uczuciem przekraczali progi nowej świątyni, by po raz pierwszy wspólnie modlić się i dziękować Bogu. Cała społeczność wiernych zebrała się raz jeszcze wczesnym rankiem, piętnaście minut przed godziną szóstą, w drewnianym kościele tymczasowym, gdzie pan diakon Ullber wygłosił ostatnie kazanie na temat z Księgi Izajasza 2, 3. Pośród śpiewanej pieśni „Nun danket alle Gott” panowie przewodniczący i członkowie Kolegium Kościelnego dołączyli do duchownych i uczniów w zakrystii. Po udzielonym błogosławieństwie cały orszak przy dźwiękach pieśni „Herr segne meinen Tritt” i „Gott der Vater wohn uns bey” wyruszył ze starego do nowego kościoła w następującym porządku: przodem młodzież szkolna z nauczycielami. Następnie duchowni. Przed nimi obaj dzwonnicy niosący jeden - w prawej dłoni Biblię, w lewej chrzcielnicę, drugi – w prawej dłoni szkatułę z hostiami i kielich, w lewej zaś srebrny dzban. Po nich maszerowali przewodniczący kolegium, niosąc nadany w dniu 25 kwietnia 1709 r. przez komisję cesarską znak łaski. Kolejno szli członkowie kolegium i ławnicy, za nimi mieszczanie i wszyscy chętni, którzy chcieli się przyłączyć. Gdy pierwsi uczniowie stanęli u drzwi, które do tej chwili były zamknięte, rozległy się dźwięki trąb i werbli. Gdy cała ta procesja znalazła się w kościele, otwarto pozostałe drzwi i rozpoczęło się nabożeństwo. W kazaniu przywołane zostały słowa z I Księgi Mojżeszowej 28, wersy od 16 do 19, po kazaniu odśpiewano Te Deum laudamus, a nabożeństwo zakończyła komunia dla panów nauczycieli i uczniów. Na kolejne nabożeństwa dzwoniono o godzinie 12:45 i 14:45. Kazania przywoływały słowa z Ewangelii św. Jana wersy 14, 25 i I Księgi Królewskiej wersy 8, 29 - 33. Dokładny opis uroczystości został również wydany drukiem. Dwóch wielce zasłużonych dla naszego kościoła mężów, obaj przewodniczący kolegium, pan Hohann Liebenwald i Jeremias Ludewig nie mogli wziąć udziału w ceremonii ze względu na chorobę. Wkrótce później zmarli – pan Ludewig 10, a pan Liebenwald 11 października. Jednak obaj doczekali tego wspaniałego dnia i z pewnością w godzinie swojej śmierci rzekli: Panie, oto pozwalasz odejść nam w pokoju! 12 grudnia przywieziono nową ambonę, dar od pana von Krause na Treschen (Trestno) koło Wrocławia. Wykonano ją we Wrocławiu. Nie wiadomo, ile kosztowała. Wprawdzie wykonana była z drewna, jednak sposób mocowania jej zadaszenia był niezwykły. Została ustawiona w kościele 20 grudnia. Jako wynagrodzenie rzeźbiarz otrzymał 50 florenów, malarz 9 florenów, a czeladnicy stolarscy 5 florenów. 22 grudnia, w 4 niedzielę adwentu pastor prymariusz po raz pierwszy wygłosił kazanie z tej ambony. Również i ono ukazało się drukiem. Pod datą 13 marca 1721 r. znajdujemy w naszych księgach następujące rozliczenie sprzedaży miejsc w kościele: 1) Miejsca dla mężczyzn na parterze 2207 tal. 00 gr. srebrnych 2) Miejsca dla mężczyzn na dolnej emporze 3685 tal. 10 gr. srebrnych 3) Miejsca dla mężczyzn na górnej emporze 681 tal. 10 gr. srebrnych 4) Miejsca kobiet na górnej emporze 6607 tal. 00 gr. srebrnych 5) Miejsca na dostawianych ławkach 320 tal. 00 gr. srebrnych W kościele naszym bowiem jest, nie licząc empory organowej i empory za ołtarzem, razem 2410 numerowanych miejsc, z tego na parterze 1297, a na emporach 1113.